woensdag 13 oktober 2010

Het Openbaar Mysterie

Diender van de maand. 23 jaar en een maskerade van professioneel gefaked zelfvertrouwen. Op dat moment heb ik geen grotere vijand. Nog voor dit kersverse lid van de acceptgirobrigade mijn auto was genaderd had hij het bonnenboekje al ter hand. Niets vermoedend reed ik een minuut geleden nog gordelloos over de A7. Een klein beetje te hard want ik was na een lange werkdag toe aan een single malt en een douche. De donkerblauwe Astra, die mij signaalloos inhaalt met zo'n 140 km p/u, werd bemand door twee schrijfgeile bonnendrukkers van het corps Smallingerland. In het voorbijgaan ziet één van de carrière-schrijvers mijn gordel werkloos bungelen. Zonder aarzelen tovert zijn collega het Stop-Volgen-en-Afrekenen-maar bordje uit de hoedenplank. Ik krijg geeneens tijd om het bedrag in euro's af te lezen. In dezelfde vloeiende beweging gooit hij namelijk zijn auto voor de mijne. Hij heeft het hoofdstuk 'volg mijn ledlampjes' wel gelezen, maar lijkt deze te verwarren met de praktijklessen 'doe alsof je James Bond bent en dood een burger met je politiemobiel.' Moordlustig, maar niet suïcidaal besluit ik vol in de ankers te gaan. Terwijl het verkeer voorbij zoeft, doe ik in alle schijnheiligheid een nutteloze poging mij zogenaamd van mijn gordel te ontdoen. De strafbankier stapt uit ZONDER zijn gordel los te maken.., dit kán dus niet de aanleiding zijn voor hun poging tot gemotoriseerde doodslag. Kennelijk heeft hij haast, misschien is ergens wel een inbraak gaande, want de beste man meld meteen dat ik een proces verbaal krijg. Jawel, voor het niet dragen van de autogordel. Mijn onbesuisde beslissing uit te stappen valt niet in goede aarde. Ik spreek de veredelde geldrijder aan op zijn eigen falen in het gebruik van de autogordel. De geüniformeerde post-puber ontkent zijn omissie en lijkt alleen maar geïnteresseerd in mij weer terug te sommeren in mijn auto. Er volgt een woordenwisseling. Geïnitieerd met de woorden: 'Wat ga je doen dan, mij neerschieten ?' En beëindigd, na tussenkomst van zijn collega, met een opmerking over afhankelijkheid van moedermelk. Dit laatste levert mij naast de girale aderlating voor de autogordel ook tweemaal een bekeuring voor het beledigen van een ambtenaar in functie op. Dit is raar. De opmerking was alleen aan de clearasil-agent gericht. Zijn collega is overduidelijk afhankelijk van jenever of berenburg, maar zeker niet van moedermelk.

Na het voldoen van alle drie de bekeuringen, besluit ik bezwaar aan te tekenen tegen de girale sancties voor het beledigen. Ik voer uiteraard de vrijheid van meningsuiting aan. Tevens onderbouw ik mijn bezwaar met het feit dat moedermelkafhankelijkheid niet kwetsend kan worden opgevat voor personen die overduidelijk de drink gerechtigde leeftijd hebben bereikt. Moeders drinken doorgaans namelijk niet als ze zogen. Dat zou net zoiets zijn als het mixen van Bailey's met cola. Dit lijkt mij een algemeen bekend feit. Ik vervolg in mijn bezwaarschrift dat mijn opmerking gezien moeten worden puur als een protest tegen moedermelk. Ik was hierin niet specifiek gericht tegen de gebruikers van dit middel. Sterker nog, onder mijn beste vrienden zijn er enkele gespeend en groot gebracht met behulp van de moederborst.

Het openbaar ministerie verklaard mijn bezwaar onontvankelijk. Mijn opmerkingen konden wel degelijk als kwetsend voor beide bonnenschrijvers worden opgevat. Ze moesten los gezien worden van mijn bezwaren tegen moedermelk. Tot heden had ik hier vrede mee. Gisteren zag ik echter dat het openbaar ministerie in Amsterdam hele andere opvattingen heeft. Geert Wilders, die toch een voorbeeld functie zou moeten hebben, mag namelijk wel wat ik niet mocht: Vervang agenten voor moslims en moedermelk voor Islam... inderdaad. Dan kan de conclusie toch niet anders zijn dan dat het schort aan éénduidigheid bij het openbaar ministerie?

Rechters hebben zich te houden aan jurisprudentie, om verschillen in rechtspraak te voorkomen. Maar als openbare ministeries nat vingerwerk mogen verrichten wacht ons in de toekomst een (politiek)gekleurd, subjectief en onzeker juridisch onthaal bij het betreden van de beklaagdenbankjes. Aangezien ik de mij opgelegde sancties niet kan terugvorderen, vertrouw ik er blind op dat de rechter inzake Wilders korte metten maakt met de willekeur van het OM.








Geen opmerkingen:

Een reactie posten