Afritsbroeken en sandalen vind ik vreselijk, pindakaas, hagelslag en de schotelantenne laat ik liever thuis. Ik ben soepel genoeg om uren te hurkzitdiareëen, weet doorgaans wat een normale fooi is en ik haat 'kijken-kijken-niet-kopen. Als ik in het buitenland kroketten of mede kaaskoppen tegen het vette lijf loop, praat ik verder in het Duits en verken ik de vluchtroutes.., maar in één ding ben ik helaas toch wel Nederlands...
Ik laat me telkens verleiden tot het vliegen tegen bodemprijzen. Ergens in mijn genetische opmaak huist de diep gewortelde, zeer Nederlandse gedachte dat ik aan het einde van zo'n goedkope vlucht geld ga overhouden. Easy Jet, Aeroflot, PIA en Ryan Air... Vooral in het laatste geval lijkt de illusie van voordelig vliegen vaak misplaatst.
Ik dacht na enkele binnenlandse vluchten met Pakistan International Airlines (PIA) alles aan te kunnen. Het feit dat de piloot aangaf dat we (alleen) onze bestemming bereiken zouden met Gods goedkeuring (insAllah) leek namelijk feitelijk geheel juist. God blijkt bij landing inderdaad groot. Dat doet mij zo'n vlucht dan tenminste nog extra waarderen. Ryan Air daarin tegen heeft het vermogen binnen een uur het verlangen naar de dood tot een romantische uitweg te doen lijken. Als Jasper Schuringa Ryan Air had gevlogen had ie zitten roepen: 'Do it, do it!' in plaats van zich uitsloven tot een duikvlucht over dikke Amerikanen heen. De enige reden dat Ryan Air geen langeafstandsvluchten uitvoert, is dan ook dat de verzekeringskosten tegen muiterij nooit kunnen opwegen tegen het beoogde rendement.
De irritatie begint op de website, waar de aanvankelijke €8 voor je ticket magisch veranderd €180. Dit gebeurd pas op het moment dat je je creditcardgegevens ingevuld hebt. Vervolgens verzint Ryan Air zelf dat je eigenlijk best een dag eerder heen kan vliegen en een etmaal later terug kan komen. Dat de €20 die je uitspaarde ten opzichte van Easy Jet hiermee verdampt, dringt niet door vanwege de vakantie euforie, die gepaard gaat bij zulk’s een handeling. Op de dag van vertrek wordt deze euforie, nog voor je op het vliegveld bent, voorgoed om zeep geholpen. De discountboeing verlangt namelijk dat je om vier uur 's nachts opstaat. Gepakt en wel moet je nog voor je ochtendhumeur aan vertrekken. Als je voor die tijd nog snel even je mail checkt, lees je dat Ryan Air zo vriendelijk was om je via die route, een uur geleden nog te informeren dat je vlucht een half uur éérder vertrekt. O ja, of je zo vriendelijk wil zijn je medepassagiers ook in te lichten. Nou weet je niet hoeveel mensen er in een 737 passen, maar het is duidelijk dat je daar geen tijd meer voor hebt. De vrouwelijke reisgenote die mee gaat (we gaan gewoon even van een positief scenario uit) reageert dit natuurlijk af op jou. Jij heb de tickets geboekt (en betaald) en nu kan zij zich niet meer opmaken… De kans op aankomst sex is verkeken nog voor je vertrekt. In de auto kan je dan uitgebreid je TomTom gaat zitten te vervloeken. Ryan Air vliegt op één of andere manier namelijk altijd vanaf plekken die niet op de kaart staan. Als je op het vliegveld aankomt, en dat is een behoorlijke als, moet je zonder genocide op de grondstewards te plegen je zelf letterlijk het vliegtuig in lullen. De minimale-aankomst-voor-incheck-tijd is dan namelijk al verstreken. Op het moment dat je het dan van de blauw-gele opvliegers van de parttime manisch depressieve grondstewardess heb weten te winnen, kan je hier niet van genieten. De volgende onrechtmatigheid doet zich namelijk al weer voor. Masochistisch als ze is, eist de discountcassière namelijk een additionele €30 per koffer. Aangezien je reisgenote zich niet meer kon opmaken, heeft ze haar beautycase op wielen ook meegenomen. Ondanks je eigen bescheiden weekendtas betekent dit nog eens een extra €90 per vlucht. Voor die extra €180 had je ook in 'die Luft Kraft eins', Hitlers privéjet van de Lufthansa heen en weer kunnen vliegen. Uit pure wanhoop leg je nog eens € 8 p/p. neer om in ieder geval met 'priority' te kunnen boarden. Deze boarding met voorrang levert een 2 minuten voorsprong op de bijstandmoeders die net zo bedrogen en ontgoocheld met hun beautycases al even in de startblokken staan. Als eerste mogen jij en je spontaan ongesteld geworden reisgenote de 737 bestormen. In de kombuis aangekomen negeer je de blauw-gele jaren zeventig look. Ook al suggereert die dat je op een foute porno-set bent beland en je zodadelijk gecast wordt voor een groepsorgie op hoogte. Na lang zoeken kom je erachter dat alle stoelen gemaakt zijn voor lilliputters en bestudeer je nog eens je ticket of je niet per ongeluk een 'aangepaste' reis geboekt hebt. Dit is niet het geval. Ryan Air gaat er namelijk vanuit dat een ieder die een vlucht boekt, zonder onzedelijke handelingen 3 uur lang opgevouwen om zijn medepassagiers heen kan hangen.
Als je dan, in mid-air, het toilet wilt moet bezoeken, om te ademen of de spermavlekken van de zedendelinquent geworden visboer naast je uit je trui te wassen, blijkt dat je moet betalen voor het toilet. Op zich verwonderd dat je natuurlijk niet meer, alleen realiseer je je nu wel waarom je net de head-purser om zijn toiletrol zag vechten met een medepassagier. Dit zou allemaal nog zonder een post traumatische stress stoornis te doorlopen zijn.., ware het niet dat het beleid van Ryan Air is dat het álle passagiers de komende twee week hun jingle in het hoofd hebben zitten. En daarom zetten ze zonder schroom om de 5 minuten de speakers vol aan.
Bij aankomst maakt het je niet meer uit dat je nog niet echt op je gekozen plek van bestemming bent aangekomen. Jingle murw en gejetleggt betaal je zwaar depressief voor de bus, trein of trekschuit. Om als een discountboeing-zombie een uur later aan te komen in Rome, of Parijs of...
Welbekeken is Ryan Air de maatschappij voor zij die chronisch hardnekkige heimwee hebben.., niemand uit het vliegtuig ziet namelijk uit naar de terugvlucht.
Bon voyage.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten