Christ on Acid, La Sagrada Familia.

Barcelona October 29th,2009

The Catholic Church meets Cristal Meth.., that was my first impression when I laid eyes on the monstrosity that spawned from Gaudi’s brain. I fully understand why the Vatican or the Zapatero administration do not want to pay for the construction for what seems to be the gateway too hell. A closer look inside, for which I paid an €11 entrée fee making me an accomplice in this blasphemy, did not change my mind…

“Compadre, caminando tres minutas,luego a la izquierda y te pierdes turísticos dumbass. Ese será € 24”. All I understood from this was caminando tres minutas, which means walk for 3 minutes, not the words I want to hear from a cabdriver. I didn’t know it then, but he dropped me of at the Placa del Catalunya, the nerve center of Barcelona. A charismatic square combining the history of the city with its modern day pace of life. It was windy and cold in Amsterdam when I took off, but it’s pleasant and dry while a walk the broad Avinguda del Portal de l’Angel only two hours later.

The cabdriver told me to go left where I should have gone right, making me look like an ignorant pedestrian tourist holding a map while being lost. The local hoodlums picked this up quickly and plotted to pick my pockets. Buenas noches Spain, just here for 15 minutes and all ready I get handed the opportunity to fight. The gentlemen seized me up, and quickly drew the conclusion it was too much afford for too little profit. Yes, big, fat, fucking black dressing, hairless, hells angel looking, Dutch guy coming thru!! Victorious I continued my quest for the cheap hostel that should be here somewhere.

Tomorrow I have to leave again, time and finance is running low. My hostel room with its typical Spanish balcony will accommodate me for just one more night. I’ve seen the Palau del Musica, enjoyed the Rambla, the big Cathedral, La Pedrera, a bunch of museums, the harbor, the squares, the parks, the people, the food, the night life and the sun.  But I still don’t get the charm of la Sagrada Familia… So I decided to take another look-see. As I am writing this down, I am on my third terrace with a direct view on the monster, enjoying my overpriced coffee. Now I've dined and drank with her. Tourists are swarming like ants. Heads thrown back in their necks, mouth open, taking on Kamasutra posses just to get that one picture from the right angle. Honestly, I still can’t say La Sagrada Familia is a thing of beauty. But its growing on me. It must be fun to attend mass in Azkaban in 2030, when it’s supposedly finished.  Gaudi, being brilliant and clearly deranged, must have imagined the  Sunday morning acoustic effects of a gospel quire inside, all the people pausing on the street to gaze at his creation. And God looking down from heaven, telling Jesus: ‘Fetch me some water Son, I must have a hang over again.’

Christ on Acid, Gaudi was ahead of his time indeed.

Whiskey from a plastic jar...

I imagine myself jumping up and down on her corpse. The girl behind the counter charges €7.50! for an ordinary Jameson, just to pour it into a PLASTIC jar .., forcing me to gather a search party to see if I can find the whiskey on the bottom somewhere.. the glory of Schiphol airport, they just don't get it.
How did I get here again?

Struggling with a bad case of quarter life crisis, I decided yesterday not to be in town for my 31ste birthday. I don't like birthdays, least of all mine... Instead of congratulating our mothers, for suffering hard labour and thick ankles for 9 months and thanking our fathers for sticking around for the full torture of 9 months of mood swings and feeding frenzies, we celebrate our existence by various amateurish versions of  "I'm/he's/she's a jolly good fellow". I don't like the obligatory hand shaking, bearded aunt kissing and make believe happy joy joy atmosphere of birthdays. So I usually skip it, it has become a sort of tradition. The Birthday Sod Off if you will. Not to mention turning 31.., my god, to old to be young, young enough to realize your getting old. In my case, realizing you've spent half your life asleep, drunk, at work or waiting inline.., and still don't no what you want to do with the remaining half.

I fit the model of a modern day consumerist, I am a slave of capitalism.  Work,consume, eat, shit, consume, sleep, sex and consume some more... And now I've embraced consumerism to escape the inevitability of growing old, shaking hands and fulfilling obligatory routines along the way. I bought the cheapest ticket to any place warmer and drier then Holland, I could find. So Barcelona, brace yourself. Let me spend my money on you, so I can repeat the cycle of consummation when I get back.

Still, that's no excuse for them to pour whiskey into plastic though.

Mayhem of Snooze

You know those people whom jump out of bed, whistling, with total disregard for either sides of the bed? Zippedidoda zippediday... Well I'm the guy who wants to kill them all.

I can't stand happy in the morning. There's a time and place for everything, and the morning just isn't it. Happy should be a nighttime thing, accompanied by Glenfiddich and good music and God willing a beautiful woman, naked and drunk. Not a morning mist tearing up your eyes, while cycling to work in a herd of paycheck slaves doing the same to pay their mortgage. If this phenomenon brings about a good mood for you, you should search the motivation for it. I'm sure it's a routine forced artificial happiness brought about by the scarcity of possibilities of fleeing your fat, sexually unfulfilled,increasingly sagging wife , the IKEA house she picked and your materialistically spoiled but emotionally neglected, E.T. look alike children.

The rare occasions in which I have to wake up early for work usually leave a day long blood thirst in my mouth. A few employers ago, the epic battle to awake in a human like state in the morning, and go to work without committing a felon, was much more prominent then now, thank God. But still, gun control is a good thing.

It's mental masochism. Embracing the sweet endorphines of sleep, fighting the harsh reality of paycheck responsibilities. My bed is hugging me in a desperate plea not to leave it, but the countdown by snooze makes the reality of employee enslavement bare down on me like a jackhammer. The warm, womb like nest of covers cradle me, whispering sweet loving words of fake comfort in my ears:

'It's okay, if you skip the news and traffic is good, you've got at least 10 more minutes of warmth in here.'

When ever I have to get up early, this has become my routine. Ignoring my snooze 3 times already, skipping my coffee, a decent shower and breakfast. There is no way now that I'll be chipper some time soon today. So what the hell. Relying on the relentlessly annoying ringtone I appointed too the snooze alarm on my Nokia, I decide to risk it. Semi asleep I prolong my execution with 10 more minutes. And sure enough I dimmer of too a sweet dream in which I am waterboarding the guy that installed the snooze alarm on my Nokia with a 10 minute inter fall. After I've almost drowned him for the 4th time, subconsciously, I realize something's off... The fictitious euphoria from "not torturing" my evildoer American style, is killed by the abrupt realization that my alarm should have woken my from Guantanamo 30 minutes ago...

Seeing I am at least 20 minutes late for my shift of slavery, something even my adrenaline rush can't make up for, I figure it's time for coffee. Fuck em. Black, no sugar, no sweets, just strong hot coffee. On the couch in my undies.Turn on the news. Watching what drama has struck the world, while I was cradled by Johny Walker dreams.

And sure enough my phone rings:

"Hello? WTF? Why the hell are you calling me at this time in the morning? Don't you know it's not even seven thirty yet...? What? Wait, I said wait! Let me check..., nope I've got a late shift today. I got it right here! You sure? Did they change it again!? Goddammit! Well, okay, I'll be there in 30 minutes. No it's okay. Goodbye."

Oil addicted war in Iraq, famine in Sudan, corrupt politicians and worldwide economic crisis. The most recent horrors displayed for me. I get to watch it all, motionless, AND have coffee. The world is safe from my wrath and my co-workers will be thankful when I'll show up in 45 minutes. Not the worst morning I ever had. Just one of the benefits of being a bad, bad person.

Maybe that Nokia guy wasn't all bad.

Een Nekschot voor nekschot, de aanslag op de democratie.

De blog hieronder dateert van 22 mei 2008.

Sinds een jaar of 3 kom ik regelmatig, uit pure verveling, zo nu en dan op populaire sites voor brallende, werk- en inhoudsloze, oppervlakkige kutstudenten en andere aanverwante alcoholische tokkies, zoals sterke bak, flabber, killmyday en ebaumsworld punt NL / Com.

Eerlijk is eerlijk, ik ben gewoon te lui om zelf naar porno of nakende vrouwen te surfen of actief te zoeken naar wat de nieuwste hype onder verstandelijk gehandicapt goudenkooikijkend Nederland zal worden. Dus beslis ik op deze manier wat ik van kellylelly schoenen, de clitorussen van K3, de geslachtsziekten van Jensen en de buitenechtelijke homosensuele verhoudingen van Andries Knevel vind. Via het goedkope presenteerblaadje van deze oppervlakkige massa fora, beschikbaar voor elke hitsigge puber, randdebiel en gefrustreerde TBS’er in Nederland, laat ik mij bijna wekelijks verse bagger met junkenkots serveren. Terwijl ik met deze geestdodende noninformatie mijn immer schaarser wordende hersencellen vervuil, bouw ik ook al 3 jaar lang, vanwege diezelfde reden, meer en meer weerstand op om me vrijwilliger keer op keer te laten onderkotsen door de rechtsebrabbelideologie van populistische onnieuwssites zoals flabber en geenstijl punt nl.

Voor iedereen die zich te goed acht voor deze zogenaamde volkssites omdat ze ergens een universaire geschiedenis hebben liggen, GeenStijl-en flabber.nl zijn een beetje de Elsevier en HP de Tijd voor chromosoommissend, lijmsnuifend Nederland, maar dan met nog (ja echt), nog minder nieuwswaarde en nog (ja echt), nog meer suggestieve werkelijkheden dan deze politiekeboulevardromantijdschriften samen. (Als je regelmatig in een elsevier bladerd en niet begrijpt wat ik bedoel, stem je waarschijnlijk VVD of PVV, moet je nu mijn blog wegklikken en me lekker op de bloklist zetten want ik krijg spontaan ontstoken aambeien van je.)

Vreemdgenoeg heb ik toch de neiging om, ondanks de groeiende weerstand en neuroalergische ontwikkeling die ik heb meegemaakt in mijn bezoek history aan deze verstandelijkgenocidalesites, de routine in mijn bezoekfrequentie vanuit een soort geestesmasochisme in stand te houden.

De enige verklaring die ik daarvoor kan geven is dat de honger naar begrip voor de hang naar poep, bagger en vulgairiteit in onze samenleving toch sterker is dan mijn afkeer daarvan. Ik wil eigenlijk niets liever dan de Nederlandsemaatschappij begrijpen en goedkeuren in al haar facetten en diepzinnigheid. (Ahum) Alleen wordt dat erg bemoeilijkt door het feit dat ik keer op keer bevestigt wordt door harde feiten in mijn stellige overtuiging dat Nederland geregeerd wordt door opiniegeile, mediagestuurde, politiek modegevoelige trendfundamentalisten die bang zijn hun macht over de polderhypocrisie van Nederland te verliezen.

Zo zit ik vol verbazing via internet te kijken naar een debat in de tweede kamer waar er van links naar rechts wordt gejeuzeld over het optreden van onze huidige minister van justitie Ernst (die naam zegt al veel) Hirsch Balin. Niet om de bouwfraude, die de nederlandse belasting betaler (ik, jij, wij) miljarden heeft gekost en nog gaat kosten. Nee. Ook niet omdat politici in Nederland tegenwoordig in de regering zonder onderbouwing voorzichzelf mogen beginnen, en daarmee per definitie de complete samenleving verneuken. Nee. Maar omdat half mongoliwiede nederland nu geen wekelijkse update krijgt via Flabber, geenstijl of Nekschot.nl van haar gebruikelijke dosis “hoe haat ik geheel ongegeneerd en sociaal geaccepteerd buitenlanders, knoflook en moslim enzo”

Nazi-duitsland had geen betere propaganda cartonisten dan de HP de tijd en Elsevier moguls van GeenStijl en flabber.nl hebben aan de laffe identiteitloze Nekschot en zijn zogenaamde aanhang van verdedigers van het vrijewoord. Racisten preferen vaak de anonimiteit, denk maar aan de verkleedpartijen van de Ku Klux Klan.

Met zijn witte laken om vuurt nekschot economisch hongerige negers en dierentuinsexende moslims, die zogenaamd anti-europese / nederlandse standpunten scanderen, op zoek naar Nederlandse welvaart op ons af. Onderdrukte kaaskoppen en wreedgenomen holocaustslachtoffers, met een ondertoon van achterlijkheid en disrespect in elke afzonderlijke cartoon. Elke afzonderlijke tekening 10 krachtiger en effectiever (en eerlijk is eerlijk, heel soms leuker) dan het lezen van mijn Kampf en het voeren van een swastika.

Gek genoeg roept er (bijna) niemand om het vrij mogen invoeren van “Mein Kampf” van ene A. Hitler (dat boek scheint nogal historisch beladen te zijn) Gek genoeg loopt niemand te meimeren over het feit dat het zo jammer is dat een hakenkruis niet als logo voor TON of PVV gebruikt mag worden. Histories zijn deze zaken namelijk al eens schadelijk gebleken. Maar deze nekschot, die in naam alleen al doet vermoeden dat geweld gepast zou zijn, die omarmen we uit compensatie daarvoor maar al te graag.

Opmerkelijk, we zijn kennelijk vergeten dat 60 jaar geleden dezelfde aanwakkering van haat naar de vreemdelingen van toen (joden, de moslims van nu, maar zeg dat niet tegen ze...) de aanleiding is geweest voor enkele van de donkerste pagina’s uit de geschiedenis van Nederland / Europa tot nu toe.

Enkele decenia deden de katholieke kerk en allerlei aanverwante antisemitischeclubjes erover om met druppels haat de emmers van gezond verstand te doen overlopen, maar uiteindelijk had dit de Endlosung tot resultaat.

De opzet is in veel gevallen hetzelfde, zonder al te veel moeite en met een beetje humor de meest beledigende bagger brengen als een absolute waarheid. Dit keer op keer en keer, zodat de kracht van de herhaling de ridiculiteit van een bepaalde groep in de maatschappij als een soort algemeen geaccepeerde waarheid gaat manifesteren.

Tja , nu kan men beargumenteren dat dit bij het Vrije Woord hoort, dat men in Nederland alles mag en moet kunnen zeggen. Als zwak voorbeeld halen sommige daarbij de cartoons aan die in het midden oosten zijn gemaakt over de staat Israël.(Hunnie doen het ook). Het geen natuurlijk een zwakzinninge vergelijking is en meteen een non-argument. Veel andere tegen argumenten zijn er niet, behalve dan het zwakke argument dat moslims en allochtonen geen gevoel voor humor zouden hebben. (Het geen ook absolute onzin is, ook de anti-Israël cartoons zijn soms best een beetje grappig.)

Er heerst geen rechtsgelijkheid meer in onze samenleving in wie je mag beledigen, belachelijk maken, kwetsen, bespotten en politiek mag aanwijzen als bedreiging in en voor onze maatschappij. 15 jaar geleden waren de Centrum Democraten nog de paria van de Nederlandse samenleving. Nu hebben we de PVV die een nog detaillistischer onderscheid maakt tussen allochtonen. Namelijk de wel (allochtone) moslims (bron van al het kwaad) en niet (een beetje een bronnetje van slechtheid) (allochtone) moslims in Nederland. Een ander of groter kwaad dan de Islam bestaat volgens hen niet. Files, werkloosheid, Tjernobyl, alles, hun schuld.

Niemand stelt paal en perk aan een extreme supramist als de heer Wilders. Die geheel onconstutioneel voor zichzelf een beweging van zelfverheerlijking en angstpolitiek begint. Waarvoor hij in eerste instantie geen enkele democratische vergoeielijking had als volksvertegenwoordiger in de regering. Behalve dan dat hij fictieve zetels waard is en dus in realiteit kennelijk mag blijven zitten en roepen. Maar toen de AEL van Dyab Abou Jahjah in 2003 een concept programma voor de Nederlandse politiek wilde opstellen klommen alle politici en de voltallige AIVD direct in de hoogste boom.

De grap wil dat er maar een krappe 800.000 moslims in Nederland wonen, die potentieel zouden kunnen stemmen op deze conceptuele Nederlandse AEL. (Waarvan alleen nog maar sprake zou zijn van een concept opzet voor een eventuele poging een partij te vormen.)

Deze 800.000 moslims, waarvan velen niet stemgerechtigt zijn, zijn niet allemaal aangetrokken tot de AEL. (Berbers zullen niet snel op een Arabische partij stemmen.) Zouden nooit een echt gewicht in NL's politieke schaal kunnen leggen en dus niets kunnen zonder steun van andere politieke partijen. Verder klinkt dit allemaal toch vrij democratisch, geheel volgens westers-model. Toch mocht deze AEL er niet komen. Politieke gelijkheid is dan dus al uit den boze in Nederland. Geert en Rita mogen alles roepen over onderbuikgevoelens, Achmed en Abou moeten hun vrije meningsuiting verstoppen onder een jalaba, of nog liever, exporteren naar hun moederland.

Is er iemand die zich kan voorstellen dat Ali B of Lulu Wang een serie spotprenten maken over de Nederlandse keuken? Een serie kwetsende tekeningen maken over het Nederlandse NSB verleden of een colum beziggen waarin ze elke dag gal spuwen en kotsen op de nederlandse samenleving? Nee. En geheel terecht, want wie hier komt / woont, moet zich aan de samenleving kunnen aanpassen...

Aanpassen is echter iets heel anders dan accepteren dat je elke dag voor lul gezet wordt, elke keer op je afkomst wordt aangesproken als je iets doet wat honderdduizend autochtonen ook doen. Niemand wil elke dag horen dat zijn eigen cultuur minderwaardig is. Het resultaat hiervan kan alleen maar zijn dat er sterker teruggegrepen wordt naar deze eigenheid. Assimilatie heeft nog nooit gewerkt, niet bij Tito, niet bij Franko, niet bij Sadam Hoessein en zeker niet bij ons dom lullende, identiteitmissende, brallende, egocentrische kaaskoppenlandje onderleiding van Balkenende.

Als nederlanders vinden dat “de Nederlandse Cultuur” (Boerenkool met spekjes, pornokijken met de gordijnendicht en dronken de polonaise doen bij bruiloften) het meest hoogwaardige goed is, dan zullen ze dat moeten uitdragen door dit te demonstreren. Iedereen die het pijnlijk vind dat ik beweer dat wij Nederlanders identiteit-en cultuurloos zijn kan de boom in, overtuig me maar met argumenten. Juist het punt dat dit je aanspreekt onderschrijft namelijk waarom je niet het recht hebt op de structurele belediging van andermans cultuur, geloof en gewoonten.

Een grapje op zijn tijd is leuk, als je ook hand in eigen boezem kan steken. De structurele beschimping van anderen vanwege culture afkomst, geloof of ethnisiteit, zoals nekschot dit doet is net zo goedkoop en fout als zijn schuilnaam. Het vrijewoord moet precies dat zijn wat het impliceert. De vrijheid van debat. Je moet een normaal gesprek durfen en kunnen aangaan.

Niet een limmerick van schuttingtaal vanuit een monoloog op iemand afvuren. En dat is precies wat Gregorius Nekschot doet. De hele tweede kamer nam het deze week op voor een laffe undercover nazi die vooral geroemt wordt op racistische sites voor en van verstandelijkgehandicapte, dan wel zeer beperkte nederlanders zoals Stromfront en Graverdammer.nl welke gewoon Nazistisch zonder aparatus zijn. De politiek hoort zich helemaal niet te bemoeien met de rechtspraak, daar hebben we rechters voor. Ben het niet graag eens met Hirsch Balin, maar wat mij betreft mag Nekschot met naam en toe naam publiekelijk komen vertellen waarom hij niet zou aanzetten tot haat met zijn goedkope propaganda. Dit doet hij echter niet, dat laat hij over aan zijn feelgoodmaatje Hans Teeuwen. Daarmee geeft Gregorius zich zelf in mijn ogen een spreekwoordelijk nekschot. Ik hoop dat hij hier fictief aan doodbloed.

Den Haag aan het PGB.

Enkele seconden voor het journaal begint, een scherm met aankondigingen voor nu en straks. Nu komt volgens Nederland 2 het journááál met 3A's. Ik dacht dat ik een mijn eentje al genoeg belasting betaalde voor een computer met spellingscontrole ten bate van de publieke zenders, maar tenzij er een gesubsidieerde arbeidsplek voor een of andere knuffeldislect is gerealiseerd, wordt mijn geld kennelijk elders besteed.

In Groot Brittannië dichten de leden van 'the House of lords' nu zelf het gat in de begroting. Met het terugstorten van onterecht gedeclareerde kosten. Omdat ik niets tastbaar merk van mijn girale lidmaatschap van de staat der Nederlanden, spreekt deze oplossing me wel aan. Wat gebeurd er met de gruwelijke kwantiteit aan euro's die mij afgeperst worden middels de blauwe enveloppen der verderf? En waarom krijg ik geen shoppers high voor mijn centen terug?

Misschien declareert Geert Wilders wel grote kwantiteiten waterstofperoxide van mijn geld, in zijn quest uitgeroepen te worden tot Grand Imperial Blondie, führer van haatdragend kortzichtig Nederland. Wouter Bos zou behalve zijn Ray Ban, ook zijn stairmaster wel eens van mijn belastingcentjes kunnen hebben betaald. Als dat zo is eis ik genoegdoening voor mijn geld. Laat hem voortaan bij elke persconferentie en debat verschijnen in wielrennersbroekje met z'n zonnebril op. Jan Peter heeft het in ieder geval niet uitgegeven aan declaraties voor een stylist, een leraar Engels of een seksappeal vergrotende penis verlenging. En das best jammer, dat had ik hem namelijk wel gegund. Hij schijnt echter wel vaak te vinden te zijn op het circuit in Zandvoort. Rare hobby voor een man die alle dagen gechauffeerd wordt van mijn wegenbelasting! Hoe zit het met de tofubrandnetelburgers die voor Marjanne Thiemen worden besteld, gek genoeg, ook niet gratis... En nu houd ik best van dieren. Mijn dieet zou kaal en zinloos zijn zonder ze. Maar leven in de wetenschap dat MIJN belastinggeld, überveganiste Thiemen in staat stelt onze decadente polderdemocratie compleet te visiteren, ontstemt me desalniettemin.

Oke. Wat dan nog? Als van mijn belastinggeld een toupet is aangeschaft voor Pechtold, een geslachtsverandering voor Verdonk is betaald en een Boy from Brazil via Venlo naar Den Haag is gehyped. Wat maakt het uit dat Camiel zo veel flitspalen plaatst dat je je in je auto gerust kan aftrekken, maar niet meer lekker kunt optrekken?

Het populisme heeft van het idyllische poldermodel een dure hobby gemaakt. Het is dokken of bukken.Tot aan de endeldarm gevisiteerd door dier minnend, homo vriendelijk, islam hatend Nederland, is het binnenhof net Nederland 2 op zondag: Een dure programmering vol extra's waar ik niet om gevraagd heb, een kleurloze presentatie, of een schreeuwerige vooraankondiging vol spelfouten. Dan heb ik liever dat mijn geld aan een PGBplek voor de knuffeldislect wordt gespendeerd, komt het tenminste goed terecht.

Consumed in Disneyfication

The Homo Universalis is a dieing breed, if not extinct already. the days that Leonardo da Vinci stole corpses, created the last supper and had time to spare for mathematical matters are long gone. These days Leonardo di Caprio gets paid to delude us. He plays a part, wins an oscar and we call it art. Globally atrackting an audience Da Vinci never would.

It's the 21 first century. Louis Armstrong is downloadable on Mp3 and Niel makes his giant leap from internet to our harddrive at the stroke of a key. After our work and commute, we like a little distraction from our day to day reality. And why not? We work hard to pay for our bills and the pase of our consummation. So it's logical to sweeten the fruit of work with a little drama or Disneyfication. We check what's going on in Wisteria Lane, watch House limp around being brilliant with his cane.

The news feeds us the latest bombings and economic frustrations, internet provides us with porn, games, trivia and gossip without limitations.

Information is so easily accessible that it doesn't require any thought to get embedded in our head. Fox news is right over here. Al Jazeera is right over there. Simply because of what they repeatedly said. It's eerie how t.v. and internet know our inner fears, cultivate and nourish them so the static never clears. It's even more astounding how we swallow it whole, no research, no critical view of self at all. The powers that be state their fact. The media reports. The public tunes in, consume and eventually act.

In the age of human cloning and DNA manipulation, this is the media food chain that we feed with our hunger for thought simplification. The makers, who invent the news, benefit from our collective sloth of mind. The winner is he who gets to impregnate the media with the darkest, most charismatic denomination. When did we chose to leave self criticism and moral contemplation behind?

In the end, we are the oblivion consumer of the portrayed fear and frustration. We, the audience, that hunger for, nourish and starve the simplicity of mediafication.

Big Brother

In het gemeentehuis keek, de enigszins charmante baliemedewerkster, me aan alsof ik één of andere paranoïde complot-theoreticus was. Misschien ben ik dat ook wel. Kennelijk was ik de eerste Grünniger die voor het verlopen van zijn oude paspoort een nieuw exemplaar aanvraagt om de verplichte vingerafdrukken straks te ontlopen. Nederland had namelijk het plan gevat om vanaf 28 juni 2009 voor iedere inwoner boven de 12 jaar, digitale vingerafdrukken in te scannen op de chip in het paspoort. De eis van Amerika om de vingers van iedereen boven de 6 jaar te scannen, vond Europa toch iets extravagant van de States. 12 jaar is kennelijk de leeftijd waarop de gemiddelde terrorist zich tegenwoordig ongeveer manifesteert. Helaas kon deze poging tot braafste jongentje van de Europese klas niet op tijd gerealiseerd worden door Den Haag. We hebben dan wel als eerste ons huiswerk af, alleen net niet zo streberig als we ons hadden voorgenomen. De verplichte vingerafdruk, die wordt opgeslagen op een server van het ministerie van binnenlandse zaken, zal nu rond augustus ingevoerd worden. Dit gaf mij nog mooi even de tijd om de gemeente nog meer paspoort drukte te bezorgen dan ze normaliter al hebben rond de bouwvakvakantie.

Europa, in het bijzonder Nederland maken deze knieval naar Amerika in de ultieme poging de kringspier van de USA permanent op te rekken, zodat we ze makkelijker in hun hol kunnen kruipen. Dat het paspoort door de chip juist onveiliger wordt, is kennelijk bijzaak. Nederland is de paspoortaffaire van 1984 waarschijnlijk vergeten, waarmee de politiek aantoont een collectiefgeheugen te hebben van maximaal 25 jaar. De chip is makkelijk ongezien te kopiëren, de vingerafdrukken trouwens ook. ID-fraude is voor een ieder die hier wat professionele tijd insteekt straks kinderspel. Maar hier was het mij niet eens om te doen.

De overheid heeft, als het rekeningrijden straks definitief doorgevoerd wordt, binnen 10 jaar tijd een apparatus opgebouwd waarmee ze mijn hele leven kunnen volgen. De chip en vingerafdrukken in het paspoort zijn daar maar een klein onderdeeltje van.

Het Elektronisch Patiënten dossier legt onze hele medische geschiedenis vast. Elke kwaadwillende hacker, medewerker van het dossierbeheer of stalkende verpleegkundige in het ziekenhuis, kan onze medische geschiedenis opvragen. Zelfs als we niet willen dat dit ter algemene inzage in het Elektronisch Patiënten dossier komt, wordt dit wel opgeslagen, en is het dus traceerbaar. Rete makkelijk voor de dokter en de behandeldarts, u hoeft dan niet te zeggen waar u pijn heeft, klaarblijkelijk bent u daar te dom voor. Uiterst plezant voor een werkgever, over 20 jaar kijken welke erfelijke ziekten zich voordoen in uw familie voor ze u een baan aanbieden.

Camiel Eurlings, je weet wel die natte droom voor menig homoseksuele vindicater, verwezenlijkt de volgende wens van het modern populistisch fascisme door ons het rekeningrijden door onze strot te duwen. Waar ik rij, hoe vaak ik dat doe, hoe hard en wanneer ik dit gedaan heb.., dit staat straks allemaal op de server van het ministerie van Verkeer en waterstate. Erg veel controle voor het versturen van een belastingsaanslag die voor weinig mensen goedkoper zal uitvallen dan de huidige blauwe enveloppen des verderfs.

Wie denkt dat hij straks alleen nog maar onbetrapt vreemd kan gaan met het openbaar vervoer heeft het ook mis. De OV chipknip, nu alleen nog maar verplicht in R’dam, gaat onze handel en wandel via het openbare vervoer in kaart brengen. Als je daarna uit de tram of metro stapt, verklapt de gsm-mast van je mobiele telefoon vervolgens op 50 meter accuraat waar je minnares precies woont.

Niet dat ik dit verhaal dagelijks af loop te steken tegen iedereen die het maar horen wil, maar het knaagt wel aan mij. In een grijs verleden moest ik van een hongerloontje rondkomen met een debielen baantje in een callcenter van Essent. ‘Goedemorgen / middag / avond. U spreekt met voor – en achternaam. Waarmee kan ik u van dienst zijn / mag ik u helpen?’ Als je deze volzin 150 x op een dag uit je strot kon krijgen mocht je de feng shui ingerichte belvloer bevolken. Een sterk wisselende populatie van bijstandmoeders, herintredende huisvrouwen en spijtoptante schoolverlaters beet zich, al dan niet ongeïnteresseerd, stuk op het ondoorgrondelijke computersysteem van de energiegigant.

Één verkeerde klik in het systeem door zo’n ongeïnteresseerde muts, fout in de berekening van een voorschot of hapering in het systeem en je had maanden belplezier in het verschiet met de desbetreffende ‘klantenservice’. Laat staan dat ik bekenden gewoon zou kunnen nazoeken en desgewenst hun voorschot verhogen, omdat ze me dom aankeken in de stad.

Soort gelijke risico’s loopt u nu ook met uw paspoortgegevens. Uw medicijngebruik en de bewegingsvrijheid die u zich met eigen of openbaarvervoer aan meet. Of u nu iets te verbergen heeft of niet..., Bigbrother is watching, de nog niet ingewerkte ambtenaar, de hobbyhacker en uw nieuwsgierig verpleegkundige buurvrouw ook. Maar wees verder niet bevreesd, Al Quaida woont in grotten, en Holleder zit vast. Maar dit staat natuurlijk los van het feit dat ik misschien wel wat paranoïde ben en niet blindelings alle Wildersen en Verdonken vertrouw. De charmante baliemedewerkster vroeg me na de aanvraag voor het reisdocument om mijn nummer, die heb ik haar gegeven. Helaas wilde ze me alleen bellen als er iets mis zou lopen met mijn paspoort. Haar nummer mocht ik niet. Kijk dat vind ik dan weer paranoïde.

Aftakeling der 30'ers.

Het moge duidelijk zijn dat dertig worden echt de absolute top van zwaar a-rilekse kut is.

De dagen gaan langzaam, de tijd gaat snel. Puisterige pubers gaan je u noemen en je voltallige vrienden kring verzuipt in hypotheekschuld, Pampers en relatieproblematiek. 50’ers die jezelf altijd aansprak met u, staan er plots op dat je ze tutoyeert. Hetgeen toch een beetje een graadmeter is voor de afstand van de Dood tot aan je rijtjeshuisdeurpost, magere Hein is kennelijk al halverwege de oprit. Op lees afstand van het bordje, pas op voor de hond, ter hoogte van de boom in de tuin.

Mede dertigers willen langs komen om even koffie te drinken en voor gelogen te worden over de genialiteit van hun foei lelijke en hondsirritante kinderen. Gesprekken gaan hoofdzakelijk over Dora&Diego, de dagelijkse rompslomp van RTLboulevard en werk. Diepgang word vaak verward met het vervallen in oneliners over sociale problematiek, gevormd door de oogkleppen van het dertigerhokjes bestaan. De flexibele kijk naar de wereld om ons heen is verdwenen, we hebben alles inmiddels wel een beetje door denken we. Tsunami’s en hongersnoden komen dagelijks voorbij op de ontbijt tv. Schokerend zijn alleen nog de celebraties zonder make-up, een familie drama in de buurt of de dood van iemand die te vaak op televisie kwam. Nadenken vereist rust, en rust nemen we in de vorm van een agendatechnisch ingepaste borrel met andere oogklepdragende, vastgeroeste, toekomstige burn-out lotgenoten. Als we pech hebben gebeurd dit één keer in de maand, als opa&oma oppassen, met collega loonslaven die we overdag ook al zien. Per definitie voegen deze gesprekken dus weinig nieuwe inzichten toe. Seks verwordt tot een plichtmatige wederzijdse onbevredigende masturbatoire routine, die we dragelijk maken met fantasieën over anderen.

Dertigers zonder zeurende, geldslurpende, grijs makende toekomstige ex-wederhelften en/of spuuglelijke poepluiers, hebben zo mogelijk nog grotere oogkleppen. Het ontbreken van de brood nodige corrigerende tik van een partner, doet ons veranderen in narcistische consumptiemachines. Elke lonkende twintiger denken we in bed te kunnen krijgen en de grote van de auto compenseert de leegte in huis. Wat zwart is wordt zwarter en wat wit is word witter. Gebrek aan uitdaging voed onze denkbeelden en het nieuws en journaal vormen ons eenzijdig dieet.

Omdat ik onregelmatig werk, eet, drink en slaap heb ik weinig last van een gevoel van ritme. Wel van makkelijk klevende kilo’s, dikke wallen en een enorm ochtendhumeur, typerend voor de dertiger. Los van dit gebrek aan regelmatig ben ik net als mijn meeste leeftijdsgenoten en onwillende loonslaaf. Met grote tegen zin ontworstel ik me aan de terreur van mijn snooze-alarm om dagelijks mijn centjes te verdienen. Alleen mijn snooze ontsteekt vaak pas in openlijke geweldpleging rond 14.00 uur ’s middags. Dertigers zonder snooze hebben een jengelend kind dat ze om half 7 ’s ochtend standaard wakker mept met een warme vol geplaste onderbroek. Das lastiger om door heen te snoezen maar toch zeker een vorm van gedwongen regelmaat.

Geheel terecht stel ik me zo nu en dan de vraag, WTF? WTF ga ik de komende dertig jaar doen en waarom? Dit schijnt de quarterlife crisis te zijn. Volgens mij is het eerder een natuurlijk gevolg van het samen komen van al het oppervlakkige absolute kut. Onze plichtmatigheden. De manier waarop we voldoen aan onze maatschappelijke wenselijkheid en dit ons leven laten dirigeren, moet haast wel botsen met onze eigen ik. Deze ramkoers staat op ongeveer dertig gericht. Heb je deze vragen niet? Misschien is dat dan juist wel een teken van aftakeling en crisis. Kritisch en vernieuwend kunnen we altijd weer worden, maar waren we al toen we tieners en twintigers waren. Berusten in sleur en opgelegde directie is prima, maar dan moet het wel een tevreden afweging zijn.

Wanneer je jezelf niets afvraagt, ben je gewoon een rare dertiger. 

Hoe Kut is dat?

Als 15 jarige puber jongen ben je slaaf van je eigen testosterongedreven fantasiewereld. In een hormonale drift van verstandsverduistering spring je zonder blikken of blozen in de trein, om 300 km verderop de kans op een mogelijke tongzoen, of meer, zo mogelijk te verzilveren.

Gehinderd door puistjes, gebrek aan levenservaring en de moordende concurrentie, blijft het echter dikwijls een onbevredigde testosteronpiek, manueel te woord gestaan door het puberende slachtoffer ervan. De keren dat je als puberjongen de concurrentie voor bent zijn in de beginfase van de mannelijke seksualiteit niet alleen spaarzaam, maar ook vaak onbevredigend voor de vrouwelijke ontvanger. Gebrek aan lichaamscontrole, ervaring en een te veel aan enthousiasme, maken de adolescente man in elke relatie de underdog.

Vrouwen zijn ons, tot ver na de adolescentie, in elke zin de baas. Zij bepalen of onze driften worden beantwoord, ze beoordelen onze prestaties en faken of fikken af naar believen.

Wanneer onze testosteronspiegel daalt naar meer stabiel en acceptabel peil van algemene geilheid zijn vrouwen ons nog steeds de meerdere, zij bepalen wanneer en hoe vaak. Wij mannen zijn daarin onverklaarbaar hoopvol en volgzaam. Gedurende de hele mannelijke seksuele piek lijken we meer en vaker te willen dan onze tegengestelde sekse. Persoonlijk vind ik dit wel gerechtigheid.

want:

Alhoewel de vrouw de baas is, en dus de sterkere sekse, verliest de testosteronale wurghouding stukje bij beetje zijn grip op het mannelijk leven. Zo rond ons 25ste, ik weet dit is een zeer ruim gemiddelde, zijn man en vrouw meer en meer gelijk.

Maar, stukje bij beetje gaan mannen meer verdienen als vrouwen, krijgen we meer betaald voor het zelfde werk en komen we vaker in leidinggevende posities. Ondertussen begint voor de vrouw de teloorgang. Eierstokken gaan rare dingen doen zodra er switsal reclame op televisie komt, Oil of Olaz wordt een beetje een noodzaak en nesteldrang openbaart zich met de komst van de uitdijende dijen. Oestrogeen doet de vrouw zoeken naar een stoere, gevoelige, zachte man met de intelligentie van Albert Einstein, de borstkas van Bokito, het uiterlijk van Brad Pitt, de romantiek van Don Juan, het doorzettingsvermogen van Atlas en in sink met onze vrouwelijke zijde als Mark Marie Huibregts.

Tja. Die bestaat niet dames.

En waar we 5, 10 jaar terug nog door hoepeltjes sprongen om te voldoen aan deze horror utopie van de feminiene geest, oxideert dit ons nu meer en meer aan onze derrière.

Ondertussen komt de vrouw, onderdwang van haar eierstokken, pas nu meer en meer op haar seksuele piek.

Timing dames, niet jullie ding.

Zo rond de veertig verliest de vrouw definitief haar positie van sterkere sekse. Zadeltassen en uitzakkingen maken jongere modellen over het algemeen (een stuk) aantrekkelijker, bovendien zijn die nog niet aangetast door een voorgeschiedenis van lichamelijke aftakeling of verpest door buitensporige, door testosteron gedreven, mannelijke aanstellerij.

Om het af te maken vertoont het X-chromosoom een fatalistisch defect. Vrouwen hebben over het algemeen minder moeite met oudere mannen dan andersom. Op zich logisch, mannen zagen er altijd al uit als een aanfluiting, er is namelijk niets moois aan een nakende man.

Swing.., precies, belachelijk.

Als ik een vrouw was, was ik lesbienne zo een vrouw andersom homo zijn? ik denk soms van wel.

(de meeste)Mannen leren zich pas op leeftijd een beetje volwassen te gedragen en accumuleren steeds meer status en aanzien. Vrouwen zijn blind voor onze hilarische afstotelijkheid en van nature gevoelig voor alle maatschappelijke oppervlakkige benadrukkringen van jeugdigheid en uiterlijk.

De eerste helft van het leven winnen jullie, dames, maar daarna dirigeert jullie biologie jullie op de passagiersstoel. Hoe kut is dat?

Hoe kut is dat dames? 

Intellectuele komkommertijd

Intellectuele komkommertijd

CNN onderbreekt op 5 maart haar verslaggeving over Darfoer en het internationale arrestatiebevel aan het adres van Afrika’s eigentijdse Hitler, Omar Hassan al-Bashir, om live verslag te doen van Michaëla Jackson’s 25 seconden duurde mededeling dat hij nog wat liedjes wil zingen in Londen. Los van het feit dat ik in de jaren tachtig fanatiek volgeling was van de jacksonmania, toen 3x daags door de knieen ging voor een thriller poster in de richting van Gary Indiana..,.. Bekruipt me anno 2009 het gevoel dat het groeiende populisme de nieuwswaarde van sommige absurditeiten in onze maatschappij toch flink weet te overdrijven.

Geert Wilders die zich met zijn zeer slecht geregisseerde en laffe Fitna in zijn aktetas in een, door belastinggeld bekostigt, vliegtuigstoeltje wurmt, neemt de voltallige Nederlandse pers met zich mee. Voorspelbaar genoeg moet hij, helaas ongevisiteerd, rechtsomkeert maken. De heren reporters hadden dus gewoon 2 uurtjes op Schiphol kunnen wachten om hem dan te vragen hoe de koffie in het vliegtuig smaakte. De inhoud van de ‘film’ is vorige jaar maanden lang gehyped, overdreven en mateloos overschat. De persoon Wilders heeft aan dit soort acties en de stupiditeit van chromosoommissend Nederland zijn populariteit te danken.

De andere zeepbel van populistisch Nederland, in de vorm van de op haar zinkend schip verdronken messias, Verdonk, is inmiddels geknapt. Dit leidt binnen haar achterban helaas niet tot een kritische zelfanalyse over oneliners, lege praatjes en ongefundeerde kritiek, maar kennelijk wel tot een potentieel grotere fanbasis voor de waterstofperoxide aanbidding van Wilders.

Los van de aanstoot die de gevestigde politiek zegt te hebben aan, ‘de nieuwe politiek’ die zich nu al sinds 2001 (en daarvoor) meer en meer manifesteert in Nederland. Spint heel Den Haag nu garen bij de angst die de kredietcrisis en recessie genereren en de wurghouding die de voltallige media uitoefenen op het collectieve verstand van de Nederlander. De hele dag lang volgen beursnotities en ontslagen elkaar op de buis op. Den Haag hoeft alleen maar te roepen dat impopulaire maatregelen onontkoombaar zijn. De beelden op het nieuws doen de rest. Waar men zich eigenlijk zorgen zou moeten maken over de inhoudelijke kritiek uit de samenleving, kan een politicus volstaan met de vraag of de media er positief of negatief mee aan de haal zal gaan en of dat voor zijn persoon ook voordelig kan zijn bij Maurice de Hond. Hilversum en internet bepalen, bedienen en voeden onze primaire gedachten en angsten, zonder daarbij de diepte op te zoeken of de feiten van alle kanten te belichten. Zoals de gang naar de koelkast en snackbar ons trieste individualisme kan troosten, lege calorieën biedt en tot obesitas leid, zo doet de media dit met ons ego en zelfkritiek. Scroll maar in je browser of zapp met je knop richting het scherm, dit is het armoedige tijdperk van overvoeding aan de intellectuele komkommer. We hoeven alleen maar te happen en te slikken, groente is goed voor je toch?

Misschien had ik...

Misschien had ik vannacht niet zo veel moeten drinken.
Misschien had ik gewoon om 01.00 op bed gemoeten i.p.v. half 4.
Wellicht had ik ook veel water moeten drinken alvorens ik half ontkleed op bed plofte en waarschijnlijk was ik ook frisser geweest als ik gisternacht direct mijn tanden had gepoetst i.p.v. het vluchtige ragwerk van vanochtend. Het zou i.i.g. verklaren waarom ik nu nog döner opboer bij elke vorm en suggestie van lichamelijke inspanning. In principe had ik eigenlijk sowieso mijn vetreserves moeten aanspreken, en niet de overbehaarde man van Ozan Kebab in de naweeën van mijn vreetkick van vannacht. Misschien had ik mijn fuckvingertje moeten opsteken naar de vroege dienstaanvang die het rooster me vandaag toebedeelde. Misschien had ik wel onder het 45km wagentje dat me bijna aanreed vanochtend moeten springen, en vervolgens melden dat ik verhinderd was wegens een aanrijding.

Of zou het groter zijn:

Misschien had ik voor dat ik mijn laatste sollicitatiegesprek voerde, flink moeten zuipen en kebab lopen opboeren na een nachtje van 3 uur slaap.
Misschien had ik daadwerkelijk een vak moeten leren, in plaats van de arbeidsmarkt te bestormen met een kudde net afgestudeerde, wereldverbeterende, klem geïnceste, over opgemaakte, intifada sjaaldragende, hippie-ouders hebbende, veganistische DESdochters.
Had ik de Cito-toets in 1988 wel serieus moeten nemen i.p.v. me druk te maken of ik bij het zoenen meteen mijn tong in haar mond moet drukken of dat ik deze er langzaam in zou kwijlen? Zou ik technischer zijn geworden als ik de blauwdrukken van de lego verpakking zou hebben gevolgd i.p.v. van er debiele L-vormige pistooltjes van te fabriceren? Had het uitgemaakt als ik opgelet zou hebben wanneer mijn vader vroeger aan het klussen was? Zou ik slimmer zijn geworden als ik vroeger niet mijn groenten naast mijn bord had gekliederd en heeft het veel uitgemaakt dat ik geen oudere broers had maar verwijfd terugslaande frizzelzissel zussen met namaak barbies? Is het niet aan de binnenkant meekijken van mijn ogen als Bassie dit deed me nu parten aan het spelen?

Ergens moet het toch mis zijn gegaan? Kijk, ik weet dat geniaal ben en met regelmaat briljante momenten heb. Ik ben er zelfs zo stellig van overtuigd dat ik vind dat ik niet eens het lichaam van een porno-acteur of de uitstraling van een metro adonis nodig heb, ook al zouden deze niet afdoen aan de superioriteit van mijn geest, ik draag dit ook uit. En toch mis ik de verafgoding, het salaris en de secundaire arbeidsvoorwaarden, zoals sexfeestjes met je twee secretaressen op kantoor, een auto van de zaak, zelf te bepalen werktijden, zakendiners en snoepreisjes naar landen zonder uitleveringsverdrag. Ik begin zelfs te vrezen dat dit er ook helemaal niet meer in zit in de zorg tegenwoordig. Misschien moet ik kijken naar andere carrière mogelijkheden. De Europese verkiezingen staan voor de deur. De eerder genoemde secundaire voorwaarden zijn vast standaard in Brussel. Mijn lichaam is gebouwd voor zo’n zetel.., in de zorg bepaal ik ook dagelijks over andermans leven. Als u dan toch op een gek met grootheidswaanzin gaat stemmen, stem dan op mij... Das gelijk een pakkende slogan.