Hoe Kut is dat?

Als 15 jarige puber jongen ben je slaaf van je eigen testosterongedreven fantasiewereld. In een hormonale drift van verstandsverduistering spring je zonder blikken of blozen in de trein, om 300 km verderop de kans op een mogelijke tongzoen, of meer, zo mogelijk te verzilveren.

Gehinderd door puistjes, gebrek aan levenservaring en de moordende concurrentie, blijft het echter dikwijls een onbevredigde testosteronpiek, manueel te woord gestaan door het puberende slachtoffer ervan. De keren dat je als puberjongen de concurrentie voor bent zijn in de beginfase van de mannelijke seksualiteit niet alleen spaarzaam, maar ook vaak onbevredigend voor de vrouwelijke ontvanger. Gebrek aan lichaamscontrole, ervaring en een te veel aan enthousiasme, maken de adolescente man in elke relatie de underdog.

Vrouwen zijn ons, tot ver na de adolescentie, in elke zin de baas. Zij bepalen of onze driften worden beantwoord, ze beoordelen onze prestaties en faken of fikken af naar believen.

Wanneer onze testosteronspiegel daalt naar meer stabiel en acceptabel peil van algemene geilheid zijn vrouwen ons nog steeds de meerdere, zij bepalen wanneer en hoe vaak. Wij mannen zijn daarin onverklaarbaar hoopvol en volgzaam. Gedurende de hele mannelijke seksuele piek lijken we meer en vaker te willen dan onze tegengestelde sekse. Persoonlijk vind ik dit wel gerechtigheid.

want:

Alhoewel de vrouw de baas is, en dus de sterkere sekse, verliest de testosteronale wurghouding stukje bij beetje zijn grip op het mannelijk leven. Zo rond ons 25ste, ik weet dit is een zeer ruim gemiddelde, zijn man en vrouw meer en meer gelijk.

Maar, stukje bij beetje gaan mannen meer verdienen als vrouwen, krijgen we meer betaald voor het zelfde werk en komen we vaker in leidinggevende posities. Ondertussen begint voor de vrouw de teloorgang. Eierstokken gaan rare dingen doen zodra er switsal reclame op televisie komt, Oil of Olaz wordt een beetje een noodzaak en nesteldrang openbaart zich met de komst van de uitdijende dijen. Oestrogeen doet de vrouw zoeken naar een stoere, gevoelige, zachte man met de intelligentie van Albert Einstein, de borstkas van Bokito, het uiterlijk van Brad Pitt, de romantiek van Don Juan, het doorzettingsvermogen van Atlas en in sink met onze vrouwelijke zijde als Mark Marie Huibregts.

Tja. Die bestaat niet dames.

En waar we 5, 10 jaar terug nog door hoepeltjes sprongen om te voldoen aan deze horror utopie van de feminiene geest, oxideert dit ons nu meer en meer aan onze derrière.

Ondertussen komt de vrouw, onderdwang van haar eierstokken, pas nu meer en meer op haar seksuele piek.

Timing dames, niet jullie ding.

Zo rond de veertig verliest de vrouw definitief haar positie van sterkere sekse. Zadeltassen en uitzakkingen maken jongere modellen over het algemeen (een stuk) aantrekkelijker, bovendien zijn die nog niet aangetast door een voorgeschiedenis van lichamelijke aftakeling of verpest door buitensporige, door testosteron gedreven, mannelijke aanstellerij.

Om het af te maken vertoont het X-chromosoom een fatalistisch defect. Vrouwen hebben over het algemeen minder moeite met oudere mannen dan andersom. Op zich logisch, mannen zagen er altijd al uit als een aanfluiting, er is namelijk niets moois aan een nakende man.

Swing.., precies, belachelijk.

Als ik een vrouw was, was ik lesbienne zo een vrouw andersom homo zijn? ik denk soms van wel.

(de meeste)Mannen leren zich pas op leeftijd een beetje volwassen te gedragen en accumuleren steeds meer status en aanzien. Vrouwen zijn blind voor onze hilarische afstotelijkheid en van nature gevoelig voor alle maatschappelijke oppervlakkige benadrukkringen van jeugdigheid en uiterlijk.

De eerste helft van het leven winnen jullie, dames, maar daarna dirigeert jullie biologie jullie op de passagiersstoel. Hoe kut is dat?

Hoe kut is dat dames?