Dat kunnen we schudden.

Naar verluid is Rita Verdonk onder welgesteld Nederland al op zoek naar sponsors voor een 'zie je nou wel' campagne. Het nieuwe schud-incident (ja wel, we hebben er weer een) doet haar politieke hart vast nostalgisch kloppen.

De publieke opinie wordt kennelijk overheerst door het beeld dat we aan de vooravond van de sharia staan als we een moslim, vanuit religieus oogpunt, toestaan een vrouw de hand  te weigeren. Het schudden van de hand is kennelijk een teken van respect in de westerse cultuur. Een ieder die weigert een hand te schudden, moet haast wel verstoten zijn van elke vorm van respect en is daarmee een besmettelijk gezwel in de samenleving. De reacties op de-hand-weigerende-docentbedrijfskunde van de hogeschool van Amsterdam (HvA) stromen binnen. Van Jeanine Hennis (wier collega momenteel de laatste hand legt aan bezuinigingen op het onderwijs namens haar partij) tot aan de student van de HvA die de docent in kwestie niet eens kent. De HvA vond, afgewogen tijdens een periode van schorsing, dat de docent in een openbare instelling vrij was deze keuze te maken. Als oplossing voor de schud-weigering worden: ontslag, deportatie, een verbod op het schudden van mannen handen en allerlei vergaande onderbuik gevoelens geuit in de sociale media. Het lijkt als of we denken dat de HvA niet zelf over de integriteit beschikt om een afgewogen keuze te maken. De media aandacht en verontwaardiging doet vermoeden dat ergens tussen 1848 en 1983 een moslim stiekem de Staten Generaal infiltreerde om artikel 6 aan de grondwet toe te voegen. Dat hij het hier en passant ook opnam voor orthodoxe joden en boedhistische geestelijken, lijkt er niet toe te doen.

Handen schudden
Hoofddoekjes op school
Kopvoddentax

De publieke opinie spreekt van respectloosheid voor 'de samenleving  en heeft kennelijk angst voor afwijkende gewoonten. Een ieder die religieuze overtuigingen heeft, maakt klaarblijkelijk geen deel uit van onze samenleving. Het debat hieromtrent vind steeds meer plaats in de afwezigheid van het respect dat we zelf als samenleving proberen te eisen. Ondertussen parkeren we onze asielzoekerscentra het liefste zo ver mogelijk buiten de stad. Tot aan de dag van vandaag is integratie tijdens de asielprocedure iets waar we de vreemdeling verre van houden. Zelfs nu integratiedwang de nieuwe trend lijkt, probeert Gert Leers de volledig geassimileerde Sahar nog terug te sturen. Rest de vraag: Wanneer is het genoeg? Hoe aangepast moet iemand zijn?

Los van de onevenredige demografische verdeling van allochtone concentraties, kunnen we klagen over het failliet van de multiculturele samenleving, of wederzijds respect bewerkstelligen door onze schouders er onder te zetten. De huidige trend, veranderingen te eisen op cultureel of religieus gebied, is contra productief. De Gay Pride word sinds 1996 in Amsterdam gehouden. Was deze roze stoet de Nederlandse bevolking in 1976 door de strot gedrukt, dan had deze viering van homoseksualiteit nu wel eens een onmogelijkheid kunnen zijn. Ondanks alle gefundeerde frustraties is de Molukse gemeenschap sinds Eelde-De Punt in 2011 een heel andere als toen. Er zijn bij mijn weten geen biologische wetten die, als we naar elkaar luisteren en wederzijds begrip tonen, over moslims iets anders doen vermoeden. Maar als we panisch blijven hameren op negatieve verschillen, het joods-christelijke atheïstendom verplicht stellen en alleen aankoersen op assimilatie.., dan kunnen we het schudden.