Afvallen. Nu heel Nederland zijn nieuwjaarsresoluties (nog steeds) door de plee spoelt, probeer ik een voornemen van tegengestelde aard te realiseren. Waar alle vetkleppen en slapjanussen zich hebben ingeschreven in speciaal voor hun opgerichte verenigingen, probeer ik me juist te ontdoen van zo'n zogenaamde sportclub. In al mijn naïviteit werd ik ergens in 2010 lid van de keten der zelfkastijding 'Fit 4 Free'. Onder dwang van een enthousiaste vriend heb ik me in een vlaag van stupiditeit ingeschreven.
Daar stonden we dan, ergens achteraf op een industrie terrein. Nieuwe sportkleding en bidon in de aanslag. Volgens de TomTom moesten we toch echt hier zijn. Het complex waar we voor stonden had wat weg van een abortuskliniek uit het Sovjet-tijdperk, maar we waren niet voor niets zo ver gekomen... Behangen met handdoekje hebben we ons, ondanks het hoge gehalte uitgezakte bijstandsmoeders en de geur van goedkope steroïden, maar direct ingeschreven. We mochten namelijk wel rondkijken, maar nergens op gaan zitten of aan duwen, zolang we geen lid waren. Volgens de 16jarige kauwgum-anabool achter de counter had dat te maken met aansprakelijkheid. Dit had natuurlijk de alarmbellen moeten doen rinkelen. Een club waar de kans op blijvende invaliditeit kennelijk zo hoog is, kon niet goed zijn voor de gezondheid. Maar efin, voor €17,95 per maand gaat de gemiddelde Nederlander niet mekkeren. Wij dus helaas ook niet. Uiteraard hoefden we geen administratie kosten te betalen, alleen €25 voor een kaal sexloos pasje, dat net zo goed een klantenkaart van de Aldi had kunnen zijn. Aangezien de rest van de cliëntele klaarblijkelijk net uit het gevang kwam, werd ons met klem aangeraden een hangslot te kopen voor een van de vele afgekeurde bagagekluisjes die het vermoeden deden rijzen dat ze in het verleden nog Stazi-uniformen hadden gehuisvest. Toeval wou dat Fit 4 Free grossiert in één of ander retro merk hangsloten, dus die konden we daar direct voor €10 aanschaffen.
Na drie week lang de tuberculose van de halters te hebben geveegd en de vogelgriep van de zittingen te hebben geboend, verloor de zweetkelder haar charme. Het aansluiten in een rij nagelkluivende, legging dragende tienermoeders voor de stairmasters was ook niet bevorderlijk. Ik besloot mijn lidmaatschap op te zeggen. Dat kon. Maar alleen per brief naar Den Haag. Wat er niet door de amoniak zwetende, wandelende reclame voor de zonnebank medewerker werd bijverteld, was dat Fit 4 Free uitsluitend werkt met jaarcontracten. Tot halverwege dit jaar zou ik vast zitten aan mijn contributie voor deze zweethal van mishandelde huismoeders. Ik had nooit gedacht dat een concern vol mensen die duidelijk nog nooit een boek hadden vastgehouden, het ECI-principe zouden hanteren.
In de kleine lettertjes lees ik nu dat na het beëindigen van het contract, maandelijks €2.95 in rekening word gebracht als men de klantenkaart van Aldi niet retouneerd. Je weet wel, die ene die ik gekocht had voor €25.
Fucked for Free... Je zou er haast een stukje overschrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten